Kwietniowe rozmowy cd.

W drugiej połowie kwietnia odbyłem trzy długie, intensywne i ciekawe rozmowy: ze środowiskiem Artes Liberales, z przedstawicielami samorządów studenckich kilku wydziałów humanistycznych i MISH (z udziałem studentek i studentów zadających pytania na żywo, na czacie), a wreszcie z elektorami Wydziału Polonistyki.

Powtarzające się nie po raz pierwszy pytania dotyczyły:

• polityki finansowej UW i wewnętrznego algorytmu podziału środków,
• przeszkód (finansowych, biurokratycznych, innych), które utrudniają codzienne działania, m.in. prowadzenie i organizację studiów,
• roli, jaką na UW powinny odgrywać ciała i organy “stare” (np. Rady Wydziałów) i “nowe” (np. Rady Naukowe Dyscyplin).

Nawracającym wątkiem była też sprawa kształcenia interdyscyplinarnego: nie na siłę, ale jednak wszędzie tam, gdzie łączenie elementów wiedzy, pochodzących z (tradycyjnie?) różnych obszarów nauki, wypływa z potrzeb samej nauki i jej aktualnych pytań, z gotowości do wspólnej pracy i rozmowy, a także z przyziemnych potrzeb rynku pracy. Studia międzydziedzinowe na UW to jedna z dróg w tę stronę. Gdyby ktoś z Harvard School of Arts and Sciences pytał nas “ale co w Waszych sposobach kształcenia studentów przypomina nasze podejście?”, moglibyśmy przecież śmiało opowiadać m.in. o CLAS, MISH i MISMaP.

Także i dlatego, choć nie tylko dlatego, mocno w mojej pamięci tkwi rozmowa ze studentami. Oni wszak są istotną częścią sensu istnienia Uniwersytetu, na który patrzą dojrzale, odpowiedzialnie, z troską o jak najlepsze zaplanowanie swoich studiów i wykorzystanie szans, które Uniwersytet stwarza. Potrzebują, prócz dobrych warunków studiowania, szacunku, zrozumienia i partnerstwa; to, prócz samej nauki w humboldtowskim rozumieniu (o czym pisałem w notatce o spotkaniu z archeologami), łączy ich, a przynajmniej powinno łączyć z nami: nauczycielami akademickimi.
Padły też pytania o to, jakie byłyby pierwsze konkretne decyzje, które podjąłbym, gdybym został Rektorem UW. O tym napiszę za kilka dni, nie obiecując przemiany Uniwersytetu za jednym zamachem, ale jednak wskazując pierwsze kroki, które moim zdaniem powinniśmy wspólnie wykonać.